Het Corona virus er uit laten waaien – De wereld als vanouds

Ik kan me nog vaag herinneren dat ons voor het eerst het nieuws bereikte van het Corona virus. In China, duizenden kilometers verderop. De wildste geruchten gingen de ronde, complottheorieën ontsproten en de engste doemscenario’s werden ons voorgeschoteld. Of het nu Luxemburg is geweest om de heerschappij van China de nek om te draaien of ruimtewezens die de kwaadaardige zaadjes hebben geplant, het is momenteel een wereldwijd drama.

Door Sjoerd Beljaars

Ik moet eerlijk zeggen dat dat besef pas laat bij mij doordrong. Tenminste, voor mijn gevoel, ik denk namelijk dat voor velen geldt. Persoonlijk werden de ogen geopend door de speech van onze Minister-president. De laatste keer dat de premier het volk toesprak was in 19-voor-mijn-tijd ten tijde van de oliecrisis. Maar wanneer de hoogste autoriteit verklaart dat het ernst is, dan hakt dat er in.

Het water dat als nooit eerder lonkt…

Ik heb te doen met onze Zuiderburen die zich in een regelrechte lock down bevinden. Sinds vanavond is zelfs vissen niet meer toegestaan en het openbare en sociale leven ligt zo goed als stil. Heftig en mijn oprechte medeleven!!! Wij hebben weliswaar de light versie te pakken, maar ook hier genoeg signalen van een ontwrichte samenleving.

We waren zeker niet de enigen.

Het Corona virus houdt iedereen bezig, mijzelf uiteraard niet uitgezonderd. Gisteren stond een vissessie met Thijs van der Sanden gepland. En ja, ik heb even getwijfeld of dat doorgang moest vinden. Uiteindelijk hebben we besloten te gaan met inachtneming van het elleboogie en de minimale 1,5 meter afstand.

Kleine agressieve mannetjes. elke vis was nu bonus…

Al met al heb ik er 0,0 spijt van. Echt zo’n vroege voorjaarsdag, flink wat wind en af en toe een straaltje zonlicht door een gezapig wolkenveld. Met kilometerslange drifts, het eindeloos werpen met kunstaas en de gezellige spraakwaterval van ons beiden waanden we ons even in de wereld als vanouds. Aan het einde van de visdag voelden we ons bijna schuldig.

Voor even dat vervloekte virus niet in gedachten…

Eenmaal de boot op de trailer sijpelde het besef weer door en doemde de realiteit op. Voordat ik wegreed opende ik Google Maps… nul rode streepjes op ons wegennetwerk. Nooit eerder had ik voor even in de file willen staan en des te lastiger was het om de onlangs voorgeschreven 100 km/u aan te houden. Sterkte in deze barre tijden Roofmeisters!