Dikke kanaal snoekbaars – Met de neus in de boter

Die laatste daagies zijn bij ons aller roofvissers voelbaar. Nog even die passie kwijt kunnen, nog even doelstellingen bereiken, nog even dat avontuur, wie weet nog een pr. Stef Jansens en Simon Torenbeek idem dito, die laatste maand van het seizoen zouden ze hun kans schoon zien voor dikke kanaal snoekbaarbaars.

Door Stef Jansens

Maart roert zijn staart… Een gezegde waarmee de wispelturigheid van de eerste lentemaand wordt uitgedrukt. Zo begint maart dit jaar met felle rukwinden, stormen en om de haverklap buien. Regelrecht hondenweer dus! De vele regen die gevallen is, stuwen een groot aantal waterwegen naar ongekende hoogte.

Velen schrikken terug van het monotone karakter van kanalen, maar de kunst is het om onderbrekingen te zien.

Stilstaande wateren stromen plots en stekken waar je normaal gezien op doorzicht kon rekenen zijn nu plots troebel. Alles is anders dankzij die roerige anderhalve week. Omstandigheden die vaak wel goed zijn voor snoekbaars overigens…!

Spelbreker?

Vismaat Simon Torenbeek en ik hebben afgesproken om weer eens een dag samen te gaan vissen, maar waar…? We flirten met het idee om een kanaalsysteem aan te pakken. De enige spelbreker zou dat slechte weer van een paar dagen geleden kunnen zijn. Het weer is inmiddels al een paar dagen kalm; we hebben zelfs alweer een t-shirtdag achter de rug.

Al watertanden bij de gedachte aan deze beauty’s!

Toch kan het vaak het wel even duren voordat het water weer zakt en rustig wordt. We bespreken onze opties en Simon belooft om de volgende dag uit zijn werk even langs dat water te rijden, gewoon om even te checken of het toegankelijk is.

It giet oan

De volgende dag aan het einde van de middag ontvang ik een positief bericht : “Ik denk wel dat het te doen gaat zijn morgen!” Simon schat in dat het water ver genoeg gezakt is zodat we met zijn rooie rubberboot in elk geval onder alle bruggen en duikers door kunnen en dat is wel zo fijn!

Kleintjes altijd welkom, maar liever groot wild natuurlijk. Het seizoen in stijl aflsluiten 😉

Naast bruggen, duikers en andere schaduwrijke spots zijn er op dit waterstelsel nog meer kansrijke stekken te vinden. De kantzone is overal vrij ondiep en bezaaid met grote basaltkeien, behalve op één strook van een meter of 150 lang. Daar is het water net een metertje dieper. Richting de paai wil daar nog weleens dikke snoekbaars gaan liggen, hoe dan ook is deze stek in dit jaargetijde altijd een poging waard.

Bij bruggen is het water een stuk donkerder en geloof maar dat de lichtschuwe zander daar in de hinderlaag ligt.

 

Schakelen

Op een bladstille zonovergoten zondagochtend pompen we de rubberboot op en binnen een half uurtje glijden we onderweg naar de eerste stek van deze dag. Een hoge brug die voor de nodige schaduw zorgt. Zowel Simon als ik hebben twee hengels opgetuigd. Eentje met een dropshotmontage, de andere met een jigkop. Zo kunnen we snel omschakelen en proefondervindelijk checken wat die toch altijd weer wispelturige beesten vandaag willen hebben.

Dropshot viel goed in de smaak. Check de pens van dit kasteel. Yeah!!!

Nu het water weer langzaam wat opwarmt begint de drang om te paaien langzaam de kop op te steken in die snoekbaarskoppies. De paai is een energieverslindend proces, het is voor die vissen dus een slim idee om voorafgaand aan het jaarlijkse liefdesspel nog even flink te bunkeren. Daar spelen Simon en ik op in door met vrij forse softbaits te vissen. Simon krijg direct op de eerste worp al een ram voor zijn kiezen, maar zet de haak in het luchtledige.

Vertrouwen

Zonder vis, maar met vertrouwen koersen we door naar stek numero 2 voor vandaag. Het dieper uitgesleten kantje. Op een meter of 15 uit de oever driften we in de rubberboot terwijl we ondertussen systematisch de hele oeverzone uitgooien. Het is nog maar de vraag of hier al snoekbaars ligt, maar daar komen we maar op één manier achter.

Karaktervissen!

Al binnen 5 minuten krijgt Simon de eerste aanbeet, die helaas gemist wordt. Gelukkig krijgt hij een worp later een herkansing. Zijn shad landt zo’n 15 centimeter voor het riet, de eerste centimeters lijn zijn nauwelijks terug op de molenspoel gedraaid, als Simon een harde aanbeet krijgt.

Nog even en deze vissen zitten vol in de paaimodus.

Ditmaal slaat hij wel raak! Een flinke kolk en krijsende molenslip laten zien dat Simon een grote vis heeft gehaakt, waarschijnlijk op nog geen meter water.

Kalf

Rustig drilt Simon de sterke vis af. De vis geeft alles wat hij in huis heeft om die vervloekte haak kwijt te spelen, maar Simon trekt aan het langste eind en kan zijn uitgestoken hand in het ruime kieuwdeksel van deze kanaalgigant laten glijden.

Goodbye 😉

WÁT EEN VIS! Een donkergekleurde, lange, gespierde snoekbaars die aan de vele schrammen, groeven en littekens te zien wel een verhaal te vertellen zou hebben. Vlug leggen we de doorleefde vis op de gevoelige plaat vast, voordat we hem weer het troebele water in laten glijden.

RARE AANBEET

We zijn ondertussen nog niet eens halverwege het interessante stuk en hervatten dus waar we aan begonnen waren. Ik stuur mijn WOBshad keer op keer langs het steile kanttalud. Een worp of 10 later krijg ik onderaan het talud een rare aanbeet. Geen harde dreun, maar plots weerstand nadat ik met mijn shad de bodem heb aangetikt. Gedecideerd zet ik de haak en voel serieuze weerstand.

Hangbuik 2.0… De omvang van een meter zou je denken…

De vis komt meteen naar het oppervlak, en maakt grote indruk op Simon en mij. Het is niet zozeer de lengte, maar vooral de omvang van de buik die deze vis indrukwekkend maakt. Gelukkig zit de haak stevig verankerd en kan ik de vis rustig afdrillen. Binnen een half uur vissen is deze dag nu al goud waard!

Oversized

Na die tweede vis geven we het kantje rust en koersen naar de schaduwrijke bruggen en duikers. Stekken waar onze dropshotmontages in actie komen. Zulke kleine stekken kun je vaak effectiever uit ‘millimeteren’ met een dropshot.

Baars tussendoor… Als het dan gaat lopen.

Zeker op zo’n zonnige dag als vandaag kunnen deze obstakels de nodige rovers herbergen. Het gaat niet in hoog tempo, maar zo nu en dan vangen we vis. Zelfs een stel baarzen heeft het lef om onze oversized shads aan te vallen.

Slap

Opvallend is vandaag dat de aanbeten op de dropshot niet knetterhard zijn. We vissen enorm traag, laten de lijn zelfs geregeld helemaal slap vallen zodat de softbait aan een slappe lijn naar de bodem dwarrelt. Vandaag kwamen een aantal aanbeten op het moment dat de lijn helemaal slap hing! Vermoedelijk hebben die vissen het kunstaas dus van de bodem opgepakt. Dat voel je helemaal niet. Pas als je doorgaat met vissen en contact zoekt met je montage voel je dat er iets loos is en kun je de haak zetten.

Seizoen 2018/19 met vlag en wimpel afgesloten.

Slotakkoord

Een brug met twee pijlers  heeft nog een prachtig dikkerdje voor ons als verrassing in petto. Wat een bizarre dag! Dagen waarop het gemiddeld formaat vis dat je vangt zo hoog ligt als vandaag zijn zeldzaam, en helemaal wanneer je ook nog eens vissen vangt die gebouwd zijn zoals de vissen van vandaag. We genieten er met volle teugen van! Rond half zes zijn we beiden moe, maar ontzettend voldaan en gaan we van het water af.