***BREAKING*** Het ongelooflijke verhaal achter de WAANZINNIGE snoek van 136 cm!

Een snoek van 136 cm en nog meer buitencategorie vissen. Dat met condities die op zijn zachtst gezegd verre van ideaal waren. Check het verhaal van Albert Dekker en Rober Kneefel die een schat aan snoekbaarzen en monsterlijke snoeken ontdekten. 

---

Ook interessant:
Nederlands record.
Italiaans monster.
Wereldrecord.

---

– Door Albert Dekker – De laatste twee weken staat de waterstand erg hoog. Normaal zouden we rond deze tijd op de rivier vissen op meervallen en grote snoekbaarzen. Maar omdat de stroming veel te hard is, gaat dat nu niet helaas. Dus moest er een plan verzonnen worden om toch te kunnen vissen met de bellyboat. 

Snel de bellyboats oppompen en gaan met die banaan.

Het plan was om zijtakken van de rivier te pakken waar de stroming een heel stuk minder aanwezig is, maar er moest wel diepte aanwezig zijn. Toen we een paar stekken gevonden hadden, moesten we maar eens gaan kijken of onze theorie klopte. Oftewel, zou de vis vanwege de harde stroming ook naar binnen trekken? 

 

Op verkenning

We hadden afgesproken met Lucas van de Geest en zijn maat Michiel. Toen we op de stek aankwamen, was de wind lekker rustig en het rook gewoon naar vis. Snel de bellyboats oppompen en klaarmaken voor vertrek. Al snel zien we de eerste vissen verschijnen op het scherm en het duurt ook niet lang voordat de eerste snoekbaarzen in het net belanden. Maar als ik dan verder het kanaal in vaar zie ik ineens een hele dikke snoek liggen op de bodem.

Al snel komen de eerste vissen in het scherm.

Langzaam vaar ik over haar heen en bied mijn V-staart shad van 30 cm boven haar aan. Ze twijfelt geen moment en klapt zonder pardon boven op de shad. Dan begint er een mooi gevecht en tijdens dat gevecht hoor ik dat Robert ook al even aan het drillen is met een flinke snoek. Wat een sensatie, een dubbele aanbeet. Samen weten we de dikke snoeken te landen en we staan allemaal te kijken van de omvang van de vissen. Nu al zo dik rond deze tijd. Snel wordt er een foto gemaakt en daarna krijgen ze hun vrijheid weer terug.

Mijn maatje Robert (rechts) ving ook een prachtige snoek.

Snoeken waar je bang van wordt!

Wat een begin en snel gaan we het water weer op. We weten die avond nog meer grote snoeken te vangen maar als de avond er dan bijna op zit, kom ik een snoek tegen op de bodem die voor mijn gevoel wel eens extreem groot kan wezen. Ik roep nog naar de mannen dat ik het nog even probeer en laat mijn shad net boven de vis zakken . Maar deze geeft geen kik en blijft gewoon rustig liggen, wat ik ook doe. Als ik haar na een tijdje dan ineens aantik met de shad komt ze ineens van de bodem en schrik ik me echt rot omdat ze zo groot is.

De V-staart die haar over de streep moet trekken…

Ze tikt bijna de 1,50 meter aan op het scherm, dat kan toch helemaal niet, denk ik nog en ik zet de achtervolging in. Alleen zwemt ze zo hard weg dat ik er niet bij kan houden. Wat een pech! Helaas moet ik de achtervolging stoppen, omdat het nu wel tijd is om naar huis te gaan.  

 

Een tweede kans

Op de kant hebben we het er nog over dat het een topsessie was, maar toch blijf ik met een rotgevoel zitten. Wat een monster ben ik daar net tegen gekomen. Ik vertel het de mannen, maar ergens zie ik ze denken: ‘Die spoort niet.’ Ook de dagen erna blijf ik met die vis in mijn kop zitten, maar als ik en Robert dan ineens een vrije dag hebben omdat het werk niet door gaat, is daar misschien die ene kans. We besluiten weer in het donker te gaan, omdat dat de laatste keer ook zo goed ging.

Het ging zo goed dat we weer besloten in het donker te gaan.

Op de stek is het in het begin van het kanaal niet veel en we besluiten om verder het kanaal in te varen. Gelukkig verschijnen daar dan ineens weer de snoekbaarzen en de snoeken en weten we weer snel een paar mooie exemplaren te vangen. Op de heenweg kom ik langs een boomstam op de bodem. Ik geef er  geen aandacht aan, omdat er dan net een leuke snoek van een meter voorbij komt zwemmen. Deze heeft wel trek in mijn shad.

Het is een paradijs voor buitencategorie snoeken!

We varen rustig door en vangen af en toe een leuke vis, maar echt veel is het niet in het kanaal. Dan maar weer een stuk terugvaren. Op de terugweg kom ik weer die boomstam tegen en iets in me zegt dat ik moet gaan kijken. Ik roep Robert om te komen kijken wat hij ervan vindt. Als hij dan in zijn scherm kijkt twijfelt hij ook en zegt: “Dan tik je het toch even aan, als het niet wil bijten.” Ik laat mijn shadje verder zakken en tik het aan. Dan kan ik mijn ogen niet geloven als het dan ineens van de bodem komt. Het is die monster snoek weer! 

 

Gaat het dan nu gebeuren?

Gelukkig zwemt ze nu een stuk langzamer dan de vorige keer en Robert ziet haar ook even op zijn scherm. Dan roept hij ineens: “Go get her buddy!” En de achtervolging wordt weer ingezet. Als ik dan na een paar minuten mijn shad goed kan aanbieden, is het ineens BAM op de hengeltop.

De achtervolging wordt ingezet…

Alle stoppen springen bovenin… Hangt ze er nu dan echt aan. Ik weet mezelf weer rustig te krijgen en begin aan een gevecht dat voor altijd op mijn netvlies staat gebrand. De 4000 molen schreeuwt het uit als ze elke keer weer een duik neemt naar de bodem en mijn 50 grams hengeltje staat tot het handvat krom. Na tien minuten komt ze voor de eerste keer boven en heel mijn wereld staat dan even stil op dat moment. Wat een monstersnoek aan de andere kant van mijn lijn. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Maar ze blijft heel even liggen en duikt daarna weer de diepte in.

Daar was ze dan… Eindelijk kon ik haar landen.

Als ze dan weer na meerdere minuten boven komt, kijkt ze mij recht aan en blijft ze rustig liggen. Dat is het moment ik zet de elektromotor in volle vaart in zijn achteruit met het net naar voren gericht. De kop en het midden verdwijnen in het net maar de staart past er helaas niet meer in. Op dat moment kan ik vertellen dat de blijdschap langzaam begint op te spelen. Snel naar de kant varen en opmeten. Als Robert langs de kant de vis overneemt, gelooft hij het ook niet. Ik trek mijn flippers uit en als ik me dan omdraai, heeft Robert de vis al uit het net gehaald en ligt ze daar in volle lengte voor de helft in het water.

Wat een monster!

Wat een kop heeft ze en wat is ze lang en breed! Dan komt het meetlint tevoorschijn en als we haar dan twee keer meten, gil ik het uit van geluk. Het meetlint tikt de 136 cm aan en ik kan mijn ogen niet geloven. Maar er is geen tijd te verliezen en we moeten snel te werk gaan, want grote vissen verdienen net even wat meer aandacht dan de kleintjes. Snel onthaken, foto maken en weer laten bijkomen. Al snel geeft ze zelf aan dat ze er klaar voor is en laat ik haar langzaam de duisternis in verdwijnen.

 

Wat een extase

Zou die theorie van ons kloppen? 😛

Als ik dan naar de kant loop, ben ik nog steeds een beetje van de kaart. Het duurde ook zeker meer dan een half uur voordat ik het water weer op ging.  Wat kan vissen je toch versteld doen staan en zeker op de momenten dat je het helemaal niet verwacht. Dat weekend erop pakken we nog een andere stek en ook daar is het hetzelfde geval. De vis was naar binnen getrokken en ook daar weten we monstersnoeken te vangen.  

Op de andere stekken wisten we ook zulke grote snoeken te vangen.

In twee weken tijd zijn we drie keer geweest en wisten we samen veertien snoeken over de meter te vangen. We vingen de snoeken met V-staart shads en met een loodkop van 50 gram. Het liefste heb ik zelf zachte en soepele shads van 20 cm tot 30 cm. De Monster Slug van Savage Gear is daarom één van mijn favorieten. Als hengel heb ik de Savage Gear Bushwhacker 213 cm 15-50 gram en een 4000 molen erop met een Spiderwire gevlochten lijn van 15 kilo. Het lijkt misschien een beetje licht, maar je staat er van versteld wat een kracht je kunt uitoefenen. Daarbij zijn de drils wel een stuk leuker en spannender. Natuurlijk zit ik nog volledig in een roes. Dit ga ik nooit meer vergeten!

 

Wat een vangst Albert, dit ga je nooit meer vergeten. Wij willen je van harte feliciteren met deze brute vangst! Klik HIER voor Alberts Instagram.