Snoekbaars zien is vangen? Baarzen de reddende engel

Een spontane visdag met onze makker Arend van der Heijden van Rapala en 13 Fishing. We besluiten een rivier aan te pakken, de Oude Maas bij Dordrecht. Het scherm van de fishfinder vult zich al snel en we hebben een mooie baarshaven in gedachten. Dat kan toch niet mis gaan?!

Door Sjoerd Beljaars

Het voelt als vanouds, de Oude Maas. Mijn vuurdoop heb ik er niet gehad, maar wat heb ik hier veel gevist. Met mijn vismaten Sjors Piek, Werner Veerman, Alex Boom, Wim van de Velde en ook veel met Jeremy Staverman. Altijd was er wel vis te halen en op goede dagen flinke formaten en aantallen.

Het snoekbaarswalhalla van weleer.

Deze dag met Arend van der Heijden en Bo Staartjes voelde ik mij dus in mijn nopjes. Geen vuiltje aan de lucht. Reeds direct aan de kop bij de trailerhelling lieten zich reeds wel heel interessante signalen zien. De handen omklemden de hengel handgrepen nog steviger, klaar voor spijkerharde knallen van zander. Maar ze bleven uit.

Een dankwoord van Arend voor SoftbaitMeister Job Vissenberg, die ermee stopt helaas.

Dan maar naar de absolute topstek voor die dag. Met Jeremy noemde ik het vroeger ook wel het snoekbaarswalhalla. Een stek voorbij (gezien van trailerhelling ‘Baanhoekweg’) de kenmerkende witte spoorbrug van Dordrecht. Het stuk ligt in een buitenbocht en de massaal aanwezige binnenvaart op deze rivier moet hier afbuigen, het gevolg is een strook water dat eigenlijk continu in beweging is. Verder is de bodem dusdanig uitgespoeld dat ie keihard is. Ook Arend concludeerde dat tot grote tevredenheid. En… weer signalen en weer… 0 aanbeten! Ja Roofmeisters, dan zakt de moed je in de schoenen. Je gaat een dag voor goud, hebt meerdere stekken op de planning staan, maar altijd die ene die gewoon vis MOET opleveren. En dan is het niks, noppes, nada.

Koud en regenachtig… En… geen aanbeten.

Nou ja, eentje dan, maar geen reden om hier om welke reden dan ook een patroon aan toe te kennen.

Tot overmaat van ramp was het snijdend koud en ging het stortregenen. Ellende 2.0. Toen mijn Eureka moment. Een maatje van mij had een haventje doorgestuurd de dag ervoor. Hier had hij een topdag op baars gehad. Ik stelde het voor aan Bo en Arend. Alsof je ze een Quarterpounder voorschotelt na een dag niks gegeten te hebben.

Baarzen pret

Eenmaal in de haven stegen de verwachtingen sky high. Langs de kant wat witvissers met de vaste stok, die zitten er niet voor niets natuurlijk. En dan de kleur van dat water. Niet de troebele soep van de rivier, maar een tint die meteen deed denken aan het Haringvliet. Mensen die daar veel vissen weten exact wat ik bedoel.

De eerste op dat geniaal mooie baarsshadje van Neptune Fishing.

En dan gaat het hard.

Maar goed, een behoorlijk haventje, dus waar te beginnen? We kozen voor een van de laatste steigers. Werpen, werpen, werpen. Niks. Toen pakte Bo een Ned rigje, iets dat hij inmiddels tot een kunst heeft verheven. Al snel: “Ja!!! Hangen!!! Ah shit, los!” Of je zo’n vis nu vangt of niet, de adrenaline in je lichaam wordt wakker, hier valt wat te halen. Dan zien we dat we nog niet op het einde van de haven zitten. We varen de laatste ‘strook’ binnen. Wat korte worpjes hier en daar, maar niks.

De Gomuku Ultra van Storm. 

Dan een eerste verre worpen parallel aan de strook net voor een grote boot. Kebeng! Hangen en deze blijft hangen. Een baars van net geen 40 cm. Wat we dan meemaken doet ons de ellende van die dag vergeten. Alsof het zo moet zijn, klaart ook de lucht op. Heel bijzonder!

Bo vangt weer eens de grootste stekels!

De baarzen liggen hier opgestapeld en zijn volle bak gretig. Het Ned rig, iets dat killing is als de vis passief is, is hier totaal niet nodig. Met shads kunnen we ze prima triggeren, Arend weet ze prima te pakken op een klein metalen spinjig, de Gomuku Ultra van Storm van 7,5 gram.

We vergeten voor even de riviermalaise.

Opvallend is wel dat twitchbaits en crankbaits niets doen. Slechts één keer krijg ik een mooie volger achter een Shadow Jack van Rapala. Het lijkt er op dat de baarzen, hoe los ze ook zijn, het aas strak tegen of net boven de bodem willen hebben. Iets dat ik wel vaker heb meegemaakt in rivierhavens. Hoe dan ook, vermaken we ons prima.

Bo vraagt zich nog steeds af waarom we in vredesnaam de rivier weer op moesten.

Toch blijft het kriebelen en die jeuk heet snoekbaars. Bo vindt het prima zo, maar Arend en ik kunnen het niet verkroppen dat we ze niet gevangen krijgen. Je moet een penalty nemen en de keeper staat niet in het doel, zo voelt het. Tenenkrommend. De baarzen hebben ons goed gedaan en met hernieuwde moed stuiven de onstuimige rivier weer op. Het mag niet baten… Hetzelfde liedje, veel signalen, nul aanbeten…

Wat was hier aan de hand Roofmeisters? Wij tasten in het duister. Denk  jij het lek boven te hebben, laat het ons gerust weten.