Zo vang je snoek in juni – Harken in het wier – Jouke Jansma

Juni staat ook wel bekend als de hooimaand. De visserij op snoek wordt bijna volledig beheerst door waterplanten. Voor de ene een vloek, voor de ander de plek om juist de groenjassen te zoeken. Hierbij tips van crack Jouke Jansma om in deze maand op snoek te vissen.

Door Jouke Jansma

Na een jaarlijks verblijf in Scandinavië begin mei, waarbij er heel veel werpend gevist wordt op snoek, kicken we de eerste weken van het roofvisseizoen af in ons eigen land. Dit gebeurt door wederom veel te gaan werpen op Esox lucius.

Een Zweedse schone, nu afkicken in Nederland 😛

Ook nu vaak op groot water, maar niet op diepte, of rond onder-water-eilanden, maar juist ondiep langs de randen van de begroeiing, of er juist overheen. Plantenbedden bieden kleine snoek de nodige  plekken om zich te verschuilen voor grotere snoeken of bieden juist grote snoeken de mogelijkheid om een hinderlaag te leggen voor prooivis. Bovendien brengen planten overdag extra zuurstof in het water. Geen wonder dus dat we op zoek gaan naar plantengroei, want wie een plantenbed vindt, heeft vaak ook de nodige snoeken  gevonden.

Als snoeken op tuinieren gaat lijken.

Het grote knelpunt dat moet worden opgelost is echter dat het lastig is om de haken vrij te houden van wier en andere plantenresten. We willen natuurlijk wel snoeken en niet alternatief tuinieren. De beloning is vaak groot. Daarom gaan we maar al te graag de uitdaging aan om toch die wat moeilijker bereikbare snoeken te belagen.

Super lichte loodkoppen of zelfs onverzwaard over wierbedden heen vissen met shads.

 

Over de plantengroei

Tijdens de eerste maand van het seizoen staat er op veel plekken nog een flinke hoeveelheid water boven de opkomende wierbedden, zodat er met ondiep lopend kunstaas nog prima overheen kan worden gevist.

Niet supergroot, maar wel supermooi.

Daarvoor komen verschillende soorten kunstaas in aanmerking. In de eerste plaats zijn dat natuurlijk de jerkbaits, die vaak ook in zogenaamde shallow-uitvoeringen bijna in de oppervlakte kunnen worden gevist.  Als je meteen nadat ze het water raken begint met binnenvissen, blijven ze mooi ondiep en vis je ze zonder problemen over de planten. Het levert vaak wel de nodige missers op, maar de aanbeten zijn allemaal in het zicht en dat maakt het super spannend.

Oppervlaktekunstaas, veel missers, ontzettend veel spektakel.

Datzelfde geldt voor shads van 15 -20 centimeter, uitgerust  met een niet al te zware loodkop, zeg maar tot een gram of 10. Ook de screw-in montage met kleine loodverzwaring, die steeds meer in populariteit wint de laatste tijd, is goed te gebruiken. Ze maken het mogelijk om een shad wat sneller binnen te vissen, zonder dat deze om zijn eigen as draait.

En dan ineens explodeert het oppervlak…

Met het heffen of juist naar onderen steken van de hengeltop zijn ze eenvoudig over en langs de begroeiing te sturen. De dreggen hangen wel aan de onderkant, maar geven ook veel meer balans. Als alternatief kun je altijd voor een traditionele jighaak kiezen en een stinger bovenop monteren natuurlijk.

 

Dwars door de planten

Soms zijn de planten al flink doorgegroeid en staan ze hier en daar tot in het wateroppervlak. Het hierboven genoemde kunstaas is dan eigenlijk niet meer bruikbaar, want de loshangende dreggen pakken bij elke worp plantenresten op en dat maakt zorgvuldig vissen wel heel erg lastig. Het is dan zaak om voor een andere aanpak te kiezen.

Blik en veren voor door en over het groen.

Natuurlijk is het op dagen met niet al teveel wind erg leuk om met een fors stuk oppervlaktekunstaas te vissen. Door tijdens het binnendraaien af en toe even te stoppen en opnieuw weer op te starten, ontstaat een interessante actie. Dit noemen we “walking the dog” en je vangt zo aanmerkelijk meer dan wanneer je een topwater in een lijn naar binnen vist. Hou ook nu rekening met veel spectaculaire missers, maar de sensatie van een aanbeet in de oppervlakte blijft enorm.

Ergens hier in de buurt kom je vaak grote snoeken tegen.

Toch is het opvallend dat er dagen zijn waarop er geen enkel teken van leven komt op oppervlaktekunstaas, hoe geconcentreerd dit ook wordt binnengevist. De oplossing is dan om kunstaas te zoeken dat net door de oppervlakte heen zakt en op een diepte van een centimeter of dertig kan worden gevist. Shallow runners , maar ook grote shads, met een screw-in montage, die alleen zijn verzwaard met een takel, blijven over het algemeen net onder de oppervlakte tijdens het binnenvissen.

Soms liggen ze wat dieper op het talud.

Waar het eerst snoekloos lijkt te zijn, blijken ineens wel de nodige vissen interesse te hebben voor het kunstaas. Vraag me niet waarom, maar het komt regelmatig voor.

Je kunt er ook voor kiezen om de haken bovenop te zetten en een screw in loodje in de buik gebruiken voor de balans als je echt door de toppen van de planten wilt vissen.

Het boze oog 😛

Afhankelijk van de hoeveelheid ruimte die er is tussen de lange uitschieters van planten die hier en daar tot het oppervlak reiken, zijn spinners met een dreg die verborgen is in een grote pluk bucktail, grote bucktailstreamers en verschillende soorten spinnerbaits goed te gebruiken. Met name de spinnerbaits, die dankzij hun vorm de planten enigszins opzij duwen zijn in een dichte begroeiing nog redelijk te vissen.

Zeker in de zomer onwijs veel aandacht besteden aan het optimaal terugzetten. De dril en fotoshoot zo kort mogelijk houden en de vis de tijd geven om weg te zwemmen.

Goede spinnerbaits zijn uitgerust met een of twee naar boven wijzende enkele haken. De haakpunten worden afgeschermd door bucktail, een rubberen rokje of een combinatie daarvan. Soms is op de achterste enkele haak een twister gemonteerd. De spinnerbladen draaien op een wartel boven de haakpunten en blijven daardoor ook als er een beetje groen wordt opgepikt nog vrij lang ronddraaien.

 

Dieper langs de randen

Als het wierbed wordt begrenst door diep water is het zeker de moeite waard om met grote shads het talud af te werpen. Zeker wat later op de dag, als de aasvis het diepe heeft opgezocht, liggen daar vaak grote snoeken te wachten tot ze weer naar het ondiepe komen om te eten. Een langzaam geviste grote shad die met grote stappen binnen wordt gevist is dan vaak top. Zeker het valmoment als je de shad even laat hangen, triggert vaak de snoeken tot een aanbeet.

Gevangen op de rand van een talud.

Wie uitgerust met een beetje aangepast kunstaas en een niet te zware hengel een wierbed te lijf gaat, kan daar ook in de zomermaanden heel goed terecht, ook al groeit het wier tot in het oppervlak. Het is verbazingwekkend hoeveel snoeken een pluk groen van enkele vierkante meters soms kan herbergen…