Jaws vanaf het strand – Interview met extreem grote vissen vanger

Op een duizendtal kilometer van de kust van Senegal ligt een eilandengroep die al vele jaren bekend is bij sportvissers: Kaapverdië. De voorbije jaren sijpelden er steeds meer spectaculaire vangstberichten door vanaf één van die eilandjes… Maio. Steevast valt dan de naam Michael van Stein: een 33-jarige Nederlander die zich sedert 2012 op dit nog grotendeels ongerept gebleven eiland heeft gevestigd als visgids voor Maio Fishing. Thomas Sintobin sprak namens Roofmeister met deze fanatieke globetrottende visser.

 

VRAAG> Michael, hoe ben je hier in vredesnaam terechtgekomen?

Ik ben al van jongs af aan een fanatieke visser. Vanaf dat ik kon lopen, ging ik al mijn eerste visjes in het lokale park achter ons huis vangen. Naarmate ik ouder werd, stortte ik me volledig op het karpervissen. Elk weekend was ik aan de waterkant te vinden, en doordeweeks deed ik eigenlijk weinig anders dan werken in de slachterij, stekken zoeken en voorvoeren – en af en toe een hapje eten en wat slapen. Zo nu en dan maakte ik een tripje naar Frankrijk. De voor de karpervisserij wat lastiger wintermaanden hield ik me bezig met zeevissen en met name het vissen op roofvissen op de vele Nederlandse rivieren en kanalen. In 2011 besloot ik de lat wat hoger te leggen en ging ik op zoek naar groter wild in de Ebro. Dat lukte heel aardig, en ik merkte dat ik die visserij op vissen die groter waren dan ikzelf wel erg leuk vond.

Karpervissen op Maio 😛

Toen een van mijn collega’s van het werk, de Kaapverdische Kinzinho Barros, me uitnodigde om een keer met hem naar zijn thuisland te gaan, aarzelde ik geen seconde. In april 2012 trok ik er dan ook heen voor een vakantie van twee weken. Al van bij de aankomst schoot de gedachte door mijn hoofd: ‘hier had ik eigenlijk geboren moeten worden!’ Ik wist precies wat me te doen stond en begon aan mijn nieuwe toekomst. Ik plunderde mijn spaarvarken om er hengelmaterialen van te kopen, en uiteindelijk kon ik er ook een boot heen sturen.

Voor de kust van Mauretanië.

Na vele jaren hard werken heb ik mijn droom werkelijkheid kunnen maken en ben ik visgids op een van de meest visrijke plekken van deze planeet. Amberjack, wahoo, gigantische roggen, diverse haaiensoorten, bonefish, jacks en noem maar op: het bleek allemaal rond dit eiland te scharrelen en ik genoot met volle teugen van het pionieren.

 

VRAAG> Een van jouw specialiteiten is het gericht vissen op haaien vanaf de kant. Kan je ons daar iets meer over vertellen?

Maio is volgens mij een van de allerbeste plekken ter wereld voor het vissen op haai. Er zitten er veel, en ze worden groot. Ook de soortenrijkdom is verbazingwekkend: nursesharks, hamerhaaien, lemonsharks, blacktips, tijgerhaaien en nog vele andere soorten zijn hier allesbehalve zeldzaam. Heel veel van mijn klanten hebben hun persoonlijke records hier dan ook kunnen verpulveren.

De verscheidenheid aan vissoorten is er enorm…

In 2013 ving ik mijn eerste tijgerhaai, een vis van rond de 270 cm. Dat vond ik toen een gigantisch exemplaar, maar ik wist toen nog niet dat er nog veel grotere monsters rondzwommen. Nochtans deden er veel verhalen de ronde over ongeziene haaien die in één hap een grote tonijn in twee stukken beten tijdens de dril. Ik begon me erin te verdiepen en een jaar later ving ik mijn eerste echte monster: een tijgerhaai van ruim 428 cm, die rond de 1300 lbs woog.

Tijgerhaai en dit is nog niet eens een hele grote.

De dril was absurd zwaar, want mijn materiaal was veel te licht. De vis gaf het pas op na twee uren vechten op het scherpst van de snee. Toen ik hem aan de oppervlakte zag liggen naast de boot, kon ik mijn ogen haast niet geloven en was ik ervan overtuigd dat dit het spectaculairste was dat ik ooit zou beleven op visgebied. Wist ik veel dat de toekomst nog iets beters voor me in petto had…

 

VRAAG> Je maakt ons nieuwsgierig. Vertel op!

Fast forward naar januari 2020, net voor dat vermaledijde virus onze wereld op zijn kop zette. Drie enthousiaste jongens van het visclubje met de naam PATROLLING , hadden een weekje geboekt om onder mijn begeleiding op ‘van alles en nog wat’ te vissen. De eerste visdag visten we vanaf de kant gericht op nurse- en lemonsharks. We vingen een aantal mooie exemplaren, alle boven de twee meter, met als klap op de vuurpijl een tijgerhaai van 320 cm.

Next level vissen, next level materiaal!

Na een prachtige dagje begonnen we op te ruimen. It ain’t over till it’s over, zeggen ze soms – en dat bleek ook deze dag het geval, want net voor ik de hengels wil binnendraaien. krijgen we een aanbeet op een stuk tonijn, en de lijn loopt langzaam strak. We zetten de haak en de vis gaat er rustig van door. De 50 lbs reel gevuld met 600 meter lijn loopt langzaam leeg, deze vis is niet te stoppen. Ik voer de slipkracht op tot 15 kg, waardoor de vis van streek raakt en vele honderden meters lijn neemt. Ik zet de slip nog wat vaster want de reel is zo goed als leeg, met als gevolg dat de haak lost. Dat bleek een geluk bij een ongeluk, want ik was halverwege de dril al tot de conclusie gekomen dat ik geen schijn van kans had om dit monster binnen te krijgen op dit relatief lichte materiaal.

Nursesharks, ook die spreken tot de verbeelding!

De volgende dag besluiten we dezelfde stek nog eens te pakken, maar dan dit keer keer met grof geschut: een 80 lbs Penn International reel in combinatie met een 130 lbs Ugly Stick! Ik kon de immense kracht die van die verspeelde vis uitging namelijk niet uit mijn hoofd krijgen…  De haak wordt beaasd met een halve amberjack, en de lijn wordt uitgevaren. De eerste aanbeet volgt: een nurseshark van 220 cm. Op dit materiaal biedt zo’n vis weinig sport, maar we zitten nu eenmaal te wachten op een monster. De hengel wordt opnieuw uitgevaren en nog geen 10 minuten later wordt de lijn langzaam strak getrokken – precies zoals de dag ervoor. Ik zet de haak, en de vis begint hevig met zijn kop te schudden, in de oppervlakte. Hij was 300 meter van ons verwijderd maar toch konden we het zien. Langzaam neemt hij wat lijn, en Jens van Zuijlen is de man die het gevecht aangaat.

Niet alleen veel verschillende vissoorten, maar ook… GROOT!

De slip staat op 15 kg afgesteld. De vis neemt gedoseerd lijn, maar zonder te stoppen. Ik voer de druk op naar 20 kg, maar de vis vermindert zijn snelheid niet en neemt opnieuw een hondertal meter lijn. Ik voer de druk op naar 30 kg , en nog steeds hebben we niks tegen dit monster in te brengen. Jens voelt de bui al hangen en zegt: ‘Jongens, dit gaat mij alleen niet lukken!’

We besluiten in shifts te gaan drillen en Rob neemt de tweede rond voor zijn rekening. De reel is op dat moment nagenoeg leeg – we hebben hooguit nog 80 meter lijn over. Ik zet de slip op een gevaarlijke 35 kg: het is alles of niets. Mijn gewaagde plannetje lukt en de vis keert zich eindelijk om. Rob doet er alles aan om lijn te winnen en dat lukt hem, want de vis komt dichterbij. Nu is het de beurt aan Tjibbe om de derde rond van het gevecht voor zijn rekening te nemen.

Een ongekend grote tijgerhaai en vanaf het strand…

Vraag me niet hoeveel rondes we uiteindelijk hebben gehad, want de jongens hebben heel regelmatig omgewisseld. Het was een bizar zware klus, want de temperaturen die dag tikten ook nog eens 30 graden aan. Na een dril van ruim 3 uur kan ik de vis veilig landen. We meten de vis, 418 cm, en ruim een meter breed. Vanaf de kant is dit de grootste vis die mijn klanten ooit hebben gevangen…

 

VRAAG> Heb je getwijfeld of het wel goed zou komen tijdens de dril?

Nadat de reel zo goed als leeg was, had ik inderdaad wel een twijfel momentje. Toen de vis zich echter omkeerde en langzaam zijwaarts zwom, wist ik echter dat hij een groot deel van zijn kracht had opgebruikt en het nu een kwestie van lijn winnen was. Ik was tijdens het gevecht met de kano gaan kijken om te zien wat we gehaakt hadden en ik had toen ook gezien dat de hele baai waar we in visten vrij was van grote rotsen. Bovendien bleef de vis een groot deel van het gevecht aan de oppervlakte, en dat stelde me gerust.

Een andere wereld en dan al helemaal onder water…

Het landen ging gelukkig feilloos. Toen de haai dicht onder de kant kwam, heb ik een touw om zijn staart gelegd. Dit doe ik wel vaker met grote haaien dus ik wist dat ik het zo rustig mogelijk moest proberen te, want vaak is dit het moment dat die er nog een keer vandoor wil.

Je zou ook een dagje in de zon kunnen liggen… Not!!! Genoeg te beleven…

En ik kan je verzekeren dat dat geen pretje is met dit formaat haai! Eenmaal het touw om zijn staart zit, weet je dat je hem hebt gevangen en maakt de spanning in je lijf eindelijk plaats voor pure, onvervalste vreugde. We lieten de vis half in het water en ik verwijderde de 14/00 circlehook probleemloos uit zijn bek. We lieten het dier bewust half in het water omdat je zo’n zwaar beest maar slecht kunt hanteren op de kant door het immense gewicht. We zetten hem natuurlijk snel terug en hij zwom meteen van ons weg – net als wij een ervaring rijker.

 

VRAAG> Dit tart echt alle verbeelding Michael! Er zijn maar weinig mensen op deze wereldbol die kunnen zeggen dat ze zo’n reusachtige tijgerhaai vanaf de kant hebben weten te vangen. Heb je hierna eigenlijk nog wel targets over?

Ik weet niet of ik deze prestatie vanaf de kant ooit nog ga verbreken. Wat ik wel weet, is dat er alles aan ga doen om dat te doen, samen met mijn toekomstige klanten. En ik heb een heel specifiek nieuw doel voor ogen, dat volgens mij realiseerbaar is op dit prachtige eiland: ik wil een monster hamerhaai vangen vanaf de kant!

Als roofvis prooi wordt. Die Tijgerhaaien weten er wel raad mee…

Tot slot wil ik nog even zeggen dat deze vis gevangen is door Jens, Tjibbe en Rob van PATROLLING, die er keihard voor gevochten hebben en de vis dus dubbel en dwars verdiend hebben.

 

Nieuwsgierig geworden naar het volledige verhaal? Zorg dan dat je er bij bent op het Raven E-vent (klik HIER), want daar wordt de werkelijk spectaculaire film over deze vangst voor het eerst vertoond door Joris Nieuwenhoff van Visreis.nl – via wie je trips naar Maio kunt boeken. Dat kan HIER ook.