Zoeken naar roofblei stekken – Met 5 grams loodkopjes op de zilveren sprinter

De Ultra Light visserij lijkt op alle fronten door te breken, op roofblei gebied zie je dat niet snel. Toch heeft HART prostaffer Thomas Danckaert daar zijn missie van gemaakt. Klik HIER voor zijn vorige bijdrage. Met al een mooie sessie achter de rug was er alle reden om hier een vervolg aan te geven. 

Door Thomas Danckaert

Midden in de hittegolf besloot ik nog eens op roofblei te gaan vissen op de Grensmaas. Het water was weer een heel eind gezakt en mijn vorige stek had daarmee zijn waarde verloren. Met nog geen 30 cm diepte was vissen hier bijna uitgesloten. Op zoek naar een nieuwe stek dus.

Wat een zege is Google Earth, geen betere info bron. Maar ook hier moeilijk om aan de slag te kunnen op roofblei. Net op het moment dat ik de moed begon op te geven zag ik iets veelbelovends. Meer dan de moeite van het bezoeken waard. Eenmaal daar moest ik eerst nog 5 km lopen, maar het was het waard!  Mijn mond viel open ..YES! Dit was het, dik 1 tot 1,5 meter water en een harde stroming .

Ultra Light aan de slag op roofblei, maximale power bij aanbeten!

Ik pakte mijn Hart Bloody Ika hengel en bevestigde mijn Poizon Vantage molentje erop, lijn door de ogen… Het kon allemaal niet snel genoeg gaan, want ik wilde vissen. Je kent dat gevoel wel hé?! Snel even een metertje fluorocarbon eraan, een speld… Hart Manolo eraan en hoppa! Klaar!

Roofbleien kunnen kwetsbaar zijn, neem altijd een onthaakmatje mee.

In het superheldere water ging ik voor een 5 grams loodkop met daar aan een olijfkleurige 5 cm Manolo. Even snel het water, de stroming en afstand inschatten en hop… Een paar worpen later knalde de eerste roofblei er al op en drillen maar. Die aanbeten zijn toch echt zalig als je het mij vraagt en de dril is fantastische met een lichte hengel in de stroming.

De eerste lag op de onthaakmat, rond de 50 cm. Er volgden nog 2 roofbleien en allemaal in die maat. Het was toen 14 uur, geen wolkje aan de lucht en 28 graden… Niet het beste roofvisweer en ik besloot hier weg te gaan en nog even een andere stek te bezoeken die ik eigenlijk voor de dag erna had ingepland.

Met omstandigheden dat je niets verwacht.

Op de andere stek stond er best veel stroming, maar het was ondiep geworden door het warmere weer. Toch ging ik hier een poging wagen. Verderop dacht ik toch wat diepere punten te zien in de stroming. Ik plaatste de loodkop met Manolo exact over het diepere stuk en draaide binnen… BAM! Een harde tik volgde en meteen gilde de slip het uit… Dit was een mooiere en wat later lag er een 70+ vis op de onthaakmat. YES! Dit op een dag waarop ik het echt niet verwachtte. Daarna was de koek op en ben ik toch echt huiswaarts gegaan.

Nog warm maar, maar nu met bewolking en regen…

De dag erna was ik niet te houden en wilde terug, maar ik besloot te wachten op iets beter roofvis weer. En dat kwam drie dagen later; warm, maar bewolkt en af en toe een bui. Die dag ving ik 4 roofbleien in 2 uur tijd op dezelfde set up.

Stay tuned voor mijn bijdrage over dit kunstaas en de bakken die ik hier op ving.

De Hart manolo in 5 cm doet het echt goed, een echte topper voor roofblei, maar deze keer ving ik er ook 2 van de 4 op een ander kunstaasje… eentje bedoeld voor op zee, maar zeker goed voor roofblei, namelijk de Hart Rock & Street Eel 85. Dit kunstaas is zacht en blijft toch prima op de jighaak zitten . Lekker fladderend net onder het water zijn ze een topper voor niet alleen zeebaars, maar dus ook voor roofblei. Dat ik hierop een roofblei van 80 plus op zou vangen, bewaar ik voor een volgende bijdrage. Stay tuned! 😉