Jawel dames en heren, een nieuw Nederlands record van onze grootste zoetwatervis, de meerval. Gevangen door de broers Gouka en een vis van ongekende omvang. Heerlijk ook het verhaal achter de de vangst. 2,27 cm meerval!!! Daarmee het voormalige record van 224 cm aan diggelen!
René en Ton Gouka
Met een piepschuim doos vol dauwwormen, twee korte baitcasters elk voorzien van 300 gram lood, een onderlijn met dreg en een trailerhaak, dachten wij wel even een meerval te vangen. Getrailerd in de Biesbosch en onderweg naar een bekende stek waar zoveel grote vissen gevangen worden, verbeelden we ons de kromme hengel met gierende slip.
Aangekomen op de stek direct de haken vol pieren en varen totdat we een mooi symbool konden vinden op het display van de fishfinder. Soms zie je wat minder vis en dat geeft niets, maar deze avond was anders. We zagen werkelijk helemaal NIETS!
De vangst
Meerval is niet te traceren en de grotere snoekbaarzen, die hier toch ook zeker huizen, lijken verdwenen te zijn! Wat is er aan de hand? Vissen is volhouden weten we inmiddels, dus na drie uur rondjes varen spraken we nog steeds hoopvol over de vis die nog komen ging. Na vijf uur varen zakt de moed een beetje in de schoenen en na zes uur varen vraag je je af: “Wat doe ik hier nog?”
Basta, finito, mooi geweest. We stoppen ermee. Volgende keer beter. We draaien de boot en varen net buiten het beviste stuk terug naar de heling en ineens… Op de Garmin fishfinder verschijnt een enorm signaal dat lijkt op een dicht bij elkaar zwemmende school aasvis, er komt geen eind aan. De 2D sonar vertelt echter dat het hier niet om aasvis gaat! Een tweede bijna gelijk signaal verschijnt en we realiseren ons dat dit twee vissen zijn van een formaat, dat nog niet eerder hebben gezien.
We laten de op ongeveer 8 meter water de pieren zakken tot ongeveer 2 meter boven de bodem en zien beide vissen reageren op onze vier clonkjes. Broer Ton krijgt direct een aanbeet waarbij hij alleen de lijn naar rechts ziet verplaatsen, maar geen echte aanbeet voelt. Hij slaat! Een gat in de lucht…
We ankeren de boot op spot-lock en wachten geduldig tot de vissen weer terug komen. Dat duurt niet lang. Als ze weer in beeld komen clonken we zenuwachtig drie keer en zien een vis direct reageren. Ik krijg een duidelijke aanbeet en sla, net als broer Ton, een gat in de lucht. De vis blijft echter exact op zijn plek en als ik mijn pieren weer boven zijn kop laat zakken krijg ik een dreun op mijn hengel die ik nooit zal vergeten.
Het half uur daarna is één grote adrenaline rush. Wat een oerkracht bezit dit beest. Ik moet de hengel af en toe kort uit handen geven om even op adem te komen. Als we het monster voor de eerste keer zien schrik ik me rot. Hij heeft zich een aantal keer om de lijn gedraaid en ik ben bang hem te verliezen. Omdat hij redelijk stil ligt kan ik de lijn van de vis afdraaien en kan het laatste deel van de dril beginnen… het landen!
Alleen is de vis niet aan boord te trekken. We tellen tot drie en tillen de vis met vier handen over de rand van de boot. Wat een lengte! Uitgeput, maar nog vol adrenaline varen we snel naar de kant waar we de vis, na het meten, zo snel mogelijk weer laten zwemmen.
Onze vangst blijkt na meerdere keren meten 2,27 meter te zijn! De volgende dag check ik op de site van Beet het BNRZ record. Blijkt onze vis een nieuw Nederlands record… prachtig!
Fantastisch mannen! Doorzetten wordt beloond! Namens het hele team van Roofmeister gefeliciteerd!