De eerste zeebaars aanbeten van Mourat Akkouh

28/05/2019
De eerste zeebaars aanbeten van Mourat Akkouh

Jawel, het roofvisseizoen is in alle hevigheid losgebarsten. Het was op een houtje bijten voor roofvissers, zelfs voor de zeebaarsvissers. Vrijwel gelijktijdig aan de opening kwam onze zoute rover tot leven. Specialist Mourat Akkouh was er als de kippen bij en kon al begin mei te IJmuiden zijn eerste vangsten noteren.

Door Mourat Akkouh

Het zeebaarsseizoen is alweer begonnen, maar wel wat later dan verwacht. Het begin was daarom ook niet wild. Na een paar blanks had ik eindelijk mijn eerste zeebaars kunnen pakken.  Die eerste aanbeet, heerlijk, niet met een pen beschrijven. Tot mijn verbazing was de aanbeet hard en het was een baars van rond de 48cm. Niet wat je verwacht aan het begin van het seizoen.

Gelukkig nu weer meer mijn adrenalinepeil op orde 😛 Die eerste aanbeet was meteen snoeihard. 

In IJmuiden zijn de eerste baarzen meestal ondermaats. Een aantal weken later komen de wat grotere baarzen. Aan het begin van het seizoen moet je de zeebaars vooral in het donker zoeken tussen de pieren richting de sluizen. De watertemperatuur tussen de pieren is namelijk hoger dan in de Noordzee, dit komt vooral door het warme water dat door de firma Tata Steel in zee wordt gepompt.

Ondiep lopende pluggen die ik vlak langs obstakels langs vis.

Ik vis op stekjes waar het water heel ondiep is.  Deze stekjes kam ik helemaal uit tijdens beide getijden… Dat uitkammen levert altijd de nodige blanks op.  Je moet er immers achter komen waar en wanneer ze actief zijn.

Vrijwel alles in het donker. Dat hoort bij deze tijd.

Half mei begon het dan redelijk te lopen met een paar heerlijke sessies met alleen maatse zeebaarzen (45 tot 63 cm) die keihard op het kunstaas klapten. Het was de truc om ondieplopende pluggen en gewichtloze softbaits zo traag mogelijk binnen te vissen; aan één stuk door rakelings boven en langs obstakels heen met af en toe een pauze bij zo’n obstakel.

Uitzondering op de regel. Tijdens een wandeling op de Pier. Ik had toevallig een hengel meegenomen.

De zeebaars moet het gevoel krijgen dat het aasje hem gaat ontglippen tussen de obstakels. Hierdoor krijg je keiharde aanbeten en diverse runs, waarbij je je nog tijdens de dril afvraagt of je hem niet gaat verspelen. De adrenaline schiet werkelijk van nul naar honderd.

Letterlijk met de hand te vangen.

Geen doorkomen aan…

Na een geslaagde week te hebben gehad liepen de vangsten achteruit. Waarom? Er blijkt een hele grote school aasvis tussen de pieren te zijn binnengekomen; vanaf de kop van de pier tot aan de sluizen.  Overal zat aasvis en je kon ze letterlijk met je handen uit het water vissen. Een overvloed aan natuurlijk voedsel dus en erg lastig om baars dan op een stuk plastic te krijgen. Enfin, de verwachting is dat deze school zich hier niet lang zal huisvesten.

To be continued!