Dit is de mystery vis voor in de gesloten tijd

Ook zo klaar met die gesloten tijd. Wij wel, maar we hebben de batterij op een fatsoenlijke manier op kunnen laden en dat gewoon lekker in eigen land. Check it out!

Door Sjoerd Beljaars

Elk jaar weer worden we tijdens de gesloten tijd platgegooid met die clichés. Dan maar een Scandinavisch land op zoeken, op zeebaars beginnen, het Oostvoornse Meer of voor forel, de molen en reels een onderhoudsbeurt geven, of – als er dan echt blinde paniek toeslaat –  op zeelt en karper. Het is het rijtje wat ik altijd weer die vervloekte maanden wil afstrepen, maar verder dan 1 of 2 van bovenstaande kom ik niet echt. Te danken aan een gezonde gesloten-tijd-depressie die halverwege april op volle toeren draait.

Samen met Roofmeister Marco Schouten orde scheppen in de kunstaas chaos op RM HQ.

Wie mij een jaar geleden had uitgenodigd voor een flink potje knokken met gul op onze Noordzee die had ik voor gek verklaard. Twee redenen. A, door tig berichten heb ik onderhand het idee dat de kabeljauw is uitgestorven. B, gullen zijn toch geen knokkers. Lang geleden was ik met zeebaarsvissers op pad en die noemden ze minachtend bruine baarzen, verwijzend naar hun zogenaamd minimale power.

 

Het tij keert

Gisteren zijn wat dat betreft mijn oren gewassen door niemand minder dan onze amigo Mourat Akkouh. Ik ken hem al een tijdje en benijd meer en meer zijn know how en skills in de zeebaars visserij. Een legend zogezegd en dat met name rondom de pieren bij IJmuiden, zowel vanuit de boot als vanaf de kant. Die zeebaars is nog maar mondjesmaat aanwezig in die contreien, maar Mourat heeft een prachtig alternatief. Een plan B dat voorkomt dat ik als een halve zool met method feeders op zeelt & co sta te zwaaien.

Geen guppies, gewoon echt mooie, sterke gul!

Gul! Hij belde mij dinsdag, nog vol met adrenaline! Hij had er 18… op één dagdeel. En niet op aas, maar op kunstaas. En geen lullige sleutelhangers, maar eigenlijk alleen maar van boven de 55 cm en nog een stuk groter. En niet nog net niet voor de kust van Engeland, maar een paar mijl voor onze eigen kust. De aanbeten? Hard! De dril? Niet normaal zo fel op light tackle. Mourat wilde eigenlijk met een nog lichtere hengel aan de slag, maar dat leek hem erg onverstandig… Kun je nagaan…

 

Roofvis jeuk

Nou, mijn gevoel op dat moment kun je wel raden. Bij het horen van Mourats verhalen zat ik net zo goed aan te slaan en te drillen. Pfff, wat mis ik dat altijd in de gesloten tijd. Het goede nieuws, Mourat zag nog een mooie dag in de week om het ruime sop te kiezen. Ja, dat is normaal gesproken al geen vanzelfsprekendheid op open zee en met dit wispelturige voorjaar al helemaal niet. Ik voelde een gelukzalig gevoel opborrelen.

En die maandag waren ze gulzig…

De weergoden waren welwillend en jawel, we konden er uit, hoe dat zo mooi heet. Gisteren dus. En mooier kan het niet, de zee lag er vanochtend als een biljartlaken bij. Enkel wat boeggolfjes van andere boten, that’s all. Afgaand water is volgens Mourat het beste voor de gullen, maar we besloten toch een staartje van het opkomend water mee te pakken.

 

Zeebaars – gul

Het was al een tijdje geleden weer, natuurlijk wordt er dan een traantje weggepinkt.

Een spiegelgladde zee, maar af en toe wel een hoosbui.

Net als zeebaars heeft gul een sterke voorkeur voor structuren op de bodem, bijvoorbeeld scheepswrakken op de bodem. Hier kunnen ze ‘schuilen’ tegen de stroming en is een overvloed aan voedsel. Verschil met de zeebaars, is dat gul veel meer geneigd is om tegen de bodem te plakken. Vertaald naar de visserij, zorg dat je je kunstaas strak tegen de bodem aanbiedt.

Verkrijgbaar in 14, 17 en 21 gram, het scharnierend kopje zorgt voor een super mooie actie èn een klakkend geluid.

Een kleurtje dat altijd weer het verschil kan maken, al zou je dat misschien niet meteen zeggen. 

Tja, veel structuur en zo dicht mogelijk tegen de bodem vissen, dat riekt natuurlijk naar veel vastzitters en ja, het is oppassen geblazen bij deze visserij. Weedless gerigde shads zijn bijna onmisbaar en laat Mourat nou zijn eigen shad ontworpen hebben. Vanaf vorig jaar was hij in de winkels verkrijgbaar, de JJ Minnow. Prachtig kunstaas waar veel passie, kennis en kunde in verwerkt is, het jigkopje op een vernuftige manier scharnierend met het achterlichaam dat ook nog eens voor attractief klakkend geluid zorgt.

 

Ik had geluk

Light tackle op de Noordzee, het leven kan zo mooi zijn!

Stroming of niet, Mourat blijft vangen.

Een makkelijke visserij? Nope, dat vind ik niet, al helemaal niet met een flinke getijdenstroming. Maar ik had geluk. We kwamen aan bij het eerste wrak met een afkalvend, opkomend water. Ofwel, nauwelijks stroming en iets later tijdens de kentering vanzelfsprekend geen stroming. Dan heeft het allemaal heel veel weg van het werpen met shads op snoekbaars.

Ja ja, zelfs Beljaars kreeg het voor elkaar. Totdat… het flink ging stromen…

Na een paar worpen stroomopwaarts (uptide), besloot ik eens stroomafwaarts te werpen. Op die manier kon ik de JJ Minnow heel traag tegen de stroming in trekken, met tergend langzame zweefmomenten als gevolg. Vlak onder de boot kwam die dan. Die eerste aanbeet. KEBENG! Niet vast, geen twijfel mogelijk. Meteen het bonken van een sterke tegenstander. Ik keek Mourat aan: ‘Zeebaars’? Mourat schudde grijnzend zijn hoofd: ‘Nope, gul! En een mooie ook!’ Heerlijk dat gevoel… Wat had ik dat gemist. Even later een beauty van een gul aan de oppervlakte. YES!

Nu veel minder gulzig, hier en daar een uitgespuugd krabbetje.

Mourat was me al voorgegaan met een mooi exemplaar en om ons heen andere bootjes die ook aanbeten kregen. Maarrrr… Het was zeker niet zoals de maandag ervoor. Toen was er sprake van springtij en dus veel meer stroming, volgens Mourat de reden dat het nu bepaald geen vreetfestijn was onder water. Met andere woorden, de gul was lang niet zo actief als een paar dagen eerder.

Sterke vissen. Verschil met zeebaars is dat ze net als snoekbaars onder de boot blijven bonken.

Na de kentering het afgaand water en na een langzame start, kwam de stroming er dan toch lekker in. Het gevolg? Ik kreeg niet tot nauwelijks contact met de bodem, lees, ik had geen flauw idee in welke waterlaag mijn shad zich bevond. Zelfs Mourat had daar moeite mee, maar beduidend minder, gezien het feit dat hij nog wel ving.

 

Hoe dan ook dus mixed emotions met die mate van stroming. Weinig stroming betekent meer controle over je visserij, maar minder gretige vis; meer stroming precies het omgedraaide. Voor nu ben ik blij dat ik het eerste heb meegemaakt en mijn batterij heb kunnen opladen tot die laatste zaterdag van mei. Met in totaal toch 6 gullen kan ik er voorlopig weer tegen aan! Woehoe!