Droomtrip naar Oeganda & Spartelen in het water – Dit was het seizoen van Joris Nieuwenhoff

Het seizoen 2023-2024 is alweer zo goed als ten einde. Tijd om terug te blikken op een bewogen seizoen. Lees in deze serie over de hoogte- en dieptepunten van verschillende vissers in het seizoen ’23-’24. Dit keer de beurt aan Joris Nieuwenhoff van Visreis.nl!

Mijn absolute hoogtepunt op vistechnisch gebied is toch wel de visreis naar Oeganda. En waarom? Nou, simpelweg omdat ik een groot liefhebber ben van het continent Afrika. Alles was perfect aan deze pilottrip. De reis was top, Tom Sintobin als reisgezel is ook perfect, het eten was lekker, de gids was een hele fijne vent, we hebben goed gevangen, veel wilde dieren gezien. Zo stonden we in onze boot op nog geen 5 meter afstand van een wilde Afrikaanse olifant, met op 25 meter daarnaast twee mega krokodillen en 10 meter daarnaast nog eens 25 nijlpaarden.

Veel extra wildlife met als klap op de vuurpijl een enorme olifant naast de boot.

En dat terwijl daarvoor net twee giraffen waren weggelopen en we werden gadegeslagen door de visarenden. De 41 kilo nijlbaars die ik mocht vangen was een absoluut hoogtepunt. Tom stond heerlijk te vissen en te vangen en we hebben er weer een mooie film van kunnen maken. En zo terugkijkend op dit nieuwe avontuur is dit gewoon een perfect gelopen pilottrip.

Naast alle wildlife vingen we ook fantastisch.

En dat terwijl het water in de Nijl nooit eerder zo hoog had gestaan en daardoor de vissen erg verspreid lagen. Normaal gesproken hadden we er ook meer moeten vangen, maar het avontuur was indrukwekkend en compleet met de razende Murchison watervallen als een extra hoogtepunt. Alle zintuigen zijn in ruime mate geprikkeld en dat er nog maar vele trips als deze mogen volgen. Wil jij dit ook meemaken dan kan ik je adviseren om mee te gaan met onze groepsreis in maart 2025 naar deze locatie. Van de acht plaatsen zijn er op dit moment nog vier beschikbaar. Klik HIER om mee te gaan!

Het avontuur was indrukwekkend en compleet met de razende Murchison watervallen als een extra hoogtepunt.

Op niet vistechnisch gebied is mijn hoogtepunt toch wel het feit dat ik afgelopen 29 maart getrouwd ben met mijn topvrouw Helene Op ’t Landt. Maar dat is voor jullie natuurlijk bijzaak. Maar voor mij dan weer net niet. Dat is mijn catch of a lifetime.

En dan verlies je je evenwicht…

Maar dan natuurlijk de flater van het jaar voor mij. Daar zijn jullie natuurlijk veel meer in geïnteresseerd! Dat snap ik dan ook wel weer. Leedvermaak is het leukste vermaak. Stel je gaat naar Zweden om op een visbeurs drie dagen lang je bedrijf in de schijnwerpers te zetten. Dan reken je een hele dag er heen rijden. Een dag opbouwen en ook weer een hele dag terugrijden. Al met al 6 dagen lang van huis en dat samen met mijn broer Lars is altijd leuk.

Na de beurs in Zweden ook maar even een dagje zeeforel doen in Denemarken.

Dus ik zeg nog voor de grap: “Dan kunnen we op de terugweg ook nog wel een dag in Denemarken op de zeeforel gaan vissen.” Dat was dus al snel geen grap en er werd direct een extra overnachting bij ons favoriete eiland Moen geboekt. Dus na een succesvolle beurs rijden we die zondag avond direct van Jonkoping naar Moen en staan we de volgende dag goed gemutst vroeg op om met de kleine vrachtwagen richting de stek van dat moment te rijden. We moesten daarvoor wel eerst het ijs krabben. Dus echt warm was het niet.

Je moet je wel goed kleden, want warm was het echt niet.

Drie lagen broeken in het waadpak en vijf lagen dunne truien en een regenjack maakten dat het prima uit te houden was in het water. Oké, het weer was niet top met oostenwind, maar Lars had toch binnen het uur een eerste zeeforel weten te vangen. En dat is voor zeeforel in deze tijd van het jaar en met die temperatuur lang niet gek. Ik had net een mooi plekje uitgevist en ik waadde terug richting het strand, steunend op mijn waadstok die je hier echt nodig hebt met al die gladde rotsen onderwater. Het water staat me ongeveer tot de navel als ik plots merk dat ik mijn evenwicht verlies. Waardoor is me nog steeds een raadsel. Maar voor ik het weet lig ik ondersteboven in de zee te spartelen.

De zeeforel was al snel binnen.

WTF! Langzaam voel ik het ijskoude water mijn waadpak in lopen. Maar zo diep is het niet, hoor ik mezelf denken dus ik sta wel even op. Maar ik krijg mijn hand niet op de bodem en ik kan mijn bovenlichaam dus niet omhoogduwen. De lucht onder in mijn waadpak wordt afgesloten door het water wat er in loopt, waardoor mijn voeten omhoog worden geduwd. Ik krijg mijn voeten niet op de bodem van de zee en ik voel me als een walvis op het droge. Voor mijn gevoel ben ik een minuut aan het spartelen om weer de bodem onder mijn voeten te krijgen. Misschien was het maar tien seconden, maar het was genoeg om goed nat te worden en de visdag compleet te verzieken.

Er zijn natuurlijk geen foto’s van het incident, dat snappen jullie vast wel ;).

Uiteindelijk strompel ik naar het strand en voel het water in mijn pak heen en weer klotsen. Niet treuzelen nu en vol gas twintig minuten snelwandelen naar de auto om het niet te koud te krijgen. Daarna nog 25 minuten terug rijden naar de B&B. Not my finest moment. En achteraf was de warme douche erg fijn en ben ik er zonder verdere kleerscheuren of longontsteking vanaf gekomen. En ja, ik ben ook maar een mens en kan er nu hartelijk om lachen. Moet je ook eens proberen, ik vind mezelf soms echt grappig…

Eerdere hoogte- en dieptepunten:

Gerben Jorritsma.
Robin van den Top.
Michiel Vlaar.
Rick Habermehl.