Waar gaat het goed en waar fout met dood aas op grote, dikke metersnoek?

Mensen die Roofmeister goed kennen, weten dat onze harde kern niet bepaald vaak met dood aas vist. Daar gaat verandering in komen en Sjoerd Beljaars en Bo Staartjes zijn wat dat betreft de klos. Volg hun eerste sessie waarbij ze eindelijk fatsoenlijk vis vangen en bepaalde patronen gaan herkennen.

Door Sjoerd Beljaars

De laatste keer dat ik serieus met dood aas op snoek heb gevist, is vele jaren terug. Ik ving toen ook een van mijn eerste metersnoeken. Daarna is het kunstaas geweest dat de klok sloeg. Dood aas had mijn interesse niet meer. Sterker nog, ik begon er wat minderwaardig naar te kijken. Het werd in mijn ogen allemaal wel erg makkelijk om zo die echte beren te vangen. Te makkelijk, ik vond het steeds meer op valsspelen lijken. Wil je een metersnoek vangen, ga dan voor dood aas.

Het zou die 5e sessie eindelijk anders worden. EINDELIJK!

Treffende foto voor onze onzekerheid ten opzichte van een voor ons onbekende visserij.

We kozen voor die 5e keer op rij met dood aas voor een water in de buurt van Utrecht waar Bo 100% vertrouwen in had.

Ondertussen bleven de socials zich elke winter weer vullen met de meest massieve snoeken. Ik sloeg er te weinig acht op. Eind vorig jaar ging het dan toch jeuken en Roofmeister filmmaker Bo Staartjes en ik legden toch eens wat voelsprieten in die dode wereld. Het duurde niet lang of ook de eerste eigen pogingen werden ondernomen.

Peilen met de dobber voor de waterdiepte op de stek waar je wilt vissen. De takel had ik er nog niet opgeclipt, iets dat ik meegenomen heb uit de feedervisserij op brasem.

De montage boven de takel. Met name het kraaltje boven de dobber is van belang, omdat…

… dit kraaltje uiteindelijk gestopt moet worden door het stuitje dat ik op de lijn heb geknoopt. Dit stuitje bepaalt de diepte waarop je de aasvis aanbiedt. Hoe verder naar de montage, des te ondieper hang je aasvis.

En toen herleefde die wereld weer voor mij. Om maar met de deur in huis te vallen: Ja, dood aas is super om grote, dikke wintersnoek te vangen, maar nee, het is zeker niet makkelijk. Dat laatste hebben we 4 regelrecht kansloze sessies lang tot in den treuren mogen ondervinden. In het kort, waar moesten we in hemelsnaam beginnen, hoe lang blijf je op een stek, is die dobber beter, of die bodemmontage, zeevis of zoetwater vis, is die ingevroren aasvis afdoende, één dreg voldoende, of toch twee. Zodoende een eindeloze reeks met variabelen om je zelf krankzinnig te maken. Even die metersnoek vangen op een dooie voorn? Yeah right!

Licht aan de horizon?

De enkele dreg met één haakpunt door de rug van de aasvis onder de rugvin. Wie het beter weet mag het zeggen… Wij zijn nog zoekende. Verder tot de conclusie gekomen dat ‘verse’ voorn veel beter op de haak blijft zitten dan ingevroren vissen. Die laatste wordt bij ontdooiing al snel erg zacht qua structuur.

Wie wilt opstaan moet eerst vallen. Nou, wij hebben figuurlijk wat smakken gemaakt. Vier vruchteloze sessies lang, maar niet zonder dat we een leerschool hebben doorgemaakt. En ook de eerste aanbeten. Bijzonder is dat Bo en ik het allemaal een heel tof spelletje begonnen te vinden. Alles wat er bij komt kijken, maar natuurlijk ook die immer aanwezige kans op die obesitas snoek. Genoeg ingrediënten om je hier in vast te bijten en dat hebben we dan ook gedaan.

De keuze voor een fluorocarbon onderlijn is in onze ogen nu nog sneller gemaakt. Snoek heeft alle tijd om het aas te inspecteren en fluorocarbon is onder water nagenoeg onzichtbaar.

Gisteren beleefden we dan eindelijk ons keerpunt. Geen sessie uit het boekje, maar meer dan het vermelden waard met iets van 7 aanbeten en 3 mooie vangsten. Al met al genoeg om de boel door te pakken en met name de vruchteloze sessies tegenover deze laatste sessie af te zetten. De hamvraag: Waarom nu wel en toen niet?

Wat ging er anders?

Een van onze eerste successen. Check hoe dik deze net 70’er is. De parasieten zaten op zijn kop. Zou je deze op kunstaas hebben gevangen nu? Nee, wij denken van niet.

Van sportvissers wordt altijd gedacht dat ze engelengeduld hebben. Bo en ik hebben dat niet. Het zit een beetje in ons karakter en wij zijn gezegend met een keur aan topvissers waarbij we mogen opstappen voor het maken van toffe video’s. Logisch dat je dan in de meeste gevallen al snel succes hebt. Nu waren we op onszelf aangewezen, geen Luc Coppens of een Jan Boomsma die ons aan de hand vast hield.

Lijn strak draaien totdat je enige weerstand voelt en dan met de hand op de spoel krachtig aanslaan. Deden we dat goed? Geen idee, van de 7 aanbeten hebben wij er slechts 3 verzilverd. Geen best ratio toch!?

Daar ging het denk ik ook mis die eerste sessies. Veel te kort op stekken blijven, te snel verkassen. Steeds weer dat gebrek aan vertrouwen in je aanpak, dat groeit, naarmate je ergens langer naar de dobbers zit te staren.

Wachten en op je luie gat zitten, ik heb een nieuwe roeping ontdekt 😛

3 van de 4 sessies zakte de moed in de schoenen en keerden we rond een uur of twee in de middag huiswaarts. Eeuwig zonde als ik daar nu op terug blik. Als er een tijdspanne op de dag bestempeld kan worden als prime time, dan is dat wel de avondschemering en de aanloop daar naar toe. Mijn dood aas ervaringen in het verre verleden bevestigen dat. Opeens die kringen aan de oppervlakte, aasvis die actief wordt, grote kolken van jagende snoek. Als ik een voorn zou zijn, zou ik er rond een uur of 13 tot 17  alles aan doen om mezelf extreem goed te verstoppen.

De tweenagrootste, de mooiste kwam als laatst en die bewaren voor de video. Stay tuned voor zaterdagmiddag om 16;00 uur.

Wat er verder goed ging en minder goed, dat is lastig om hier op een rijtje te zetten. Wel kan ik elke beginnend dood aas visser aan raden om onze video te kijken (zaterdag om 16 uur). Hoe goed om je in onze trial & error te herkennen en het zelf beter te doen?! Maar ook van de ervaren dood aasvissers zouden we willen dat ze de film kijken met daarbij de dringende oproep om ons in de reacties onder video te helpen met de broodnodige tips en tricks.

Een einde aan dit relaas maken is lastig. Waarom? Omdat dit een never ending story gaat worden voor Bo en mij. Wij hebben onze tanden nu in het vissen met dood aas gezet, het tot onze missie gemaakt en willen eindeloos doorgroeien in deze techniek. Uiteraard gaan we deze quest zo goed mogelijk laten zien met onze video’s. Zeker niet alleen de succes die we boeken, misschien wel des te meer juist de momenten waarop we falen. Lachen gegarandeerd 😛